Πολυετές αυτοφυές φυτό που φτάνει τα 25 εκατοστά ύψος. Συναντάται σε ακαλλιέργητους τόπους, όπως στα λιβάδια και τις πλαγιές των βουνών στο Ζαγόρι, και σε χωράφια

Αγριοράδικα στο Κ. Ζαγόρι

Ταράξακον το φαρμακευτικόν ‐Taraxacumofficinalis

Άλλες ονομασίες: Αγριοράδικο, πικραλίδα, αγριομάρουλο
Οικογένεια: Αστεροειδών‐Asteraceae

Πολυετές αυτοφυές φυτό που φτάνει τα 25 εκατοστά ύψος.
Συναντάται σε ακαλλιέργητους τόπους, όπως στα λιβάδια και τις πλαγιές των βουνών στο Ζαγόρι, και σε χωράφια. Πολλαπλασιάζετε εύκολα από τους σπόρους του την άνοιξη. Τα φύλλα του είναι οδοντωτά, ανόμοια μεταξύ τους και μικρότερα από το κοινό ραδίκι cichorium. Τα κίτρινα άνθη του ξεπετάγονται από μικρούς βλαστούς από τη βάση τού φυτού, είναι μικρά, οδοντωτά και έχουν χρυσο-κίτρινο χρώμα. Τα αγριοράδικα μαζεύονται από τον χειμώνα μέχρι την άνοιξη και τρώγονται ωμά σε σαλάτες ή βραστά. Ακόμη τα φύλλα του χρησιμοποιούνται στις παραδοσιακές Ζαγορίσιες λαχανόπιτες μαζί με άλλα χόρτα.

Τέλος, το αγριοράδικο είναι ισχυρό διουρητικό και μειώνει την ποσότητα των υγρών μέσα στο σώμα. Αντίθετα όμως με τα άλλα διουρητικά που προκαλούν απώλεια καλίου, τα φύλλα τού αγριοράδικου περιέχουν μεγάλες ποσότητες καλίου που τις παρέχουν στον οργανισμό. Η ρίζα και τα φύλλα του χρησιμοποιούνται για την πρόληψη αλλά και την καταπολέμηση τής πέτρας στη χολή.

Άγρια σπαράγγια, Ζαγόρι

Αγριόσκορδα και άγρια σπαράγγια

Δύο βότανα από την άγρια χλωρίδα τής περιοχής τού Ζαγορίου καταπράσινα και νοστιμότατα. Τα μεν αγριόσκορδα ή άλλιο το άγριο (Allium ursinum) τα μάζεψε ο καλός μας γείτονας τα δε σπαράγγια εμείς. Φυτά τού Απριλίου στην περιοχή των Ζαγοροχωρίων.

Λίγα λόγια για το αγριόσκορδο (Allium ursinum):

Φύλλα αγριόσκορδου (Allium ursinum) - Ζαγοροχώρια

Ανήκει στην οικογένεια των λειριιδών (Liliaceae) και ευδοκιμεί σε υγρά και σκιερά δάση με φυλλοβόλα δένδρα. Φτάνει σε ύψος μέχρι 50 εκ., μυρίζει όπως το σκόρδο, έχει τριγωνικό βλαστό, άμισχα ωοειδή εως δορατοειδή φύλλα, άνθη σε ακριανά ψευτοσκιάδια. Ανθίζει από τον Απρίλιο έως τον Ιούνιο. Στην όψη μοιάζει με το κρινάκι, το οποίο είναι όμως δηλητηριώδες. Ξεχωρίζει όμως από αυτό χάρη στην έντονη μυρωδιά του.

Λίγα λόγια για την άγρια σπαραγγιά (Asparagus officinalis):

 Άγρια σπαράγγια (Asparagus officinalis) - ΖαγοροχώριαΑναρριχητικό φυτό με πάρα πολλά αγκάθια. Ανήκει στην οικογένεια των Λιλιιδών με σκούρο πράσινο χρώμα, που αντί για φύλλα έχει αγκάθια. Οι βλαστοί της βγαίνουν ξεχωριστά απευθείας από το χώμα, χωρίς την ύπαρξη κεντρικού κορμού. Αυτό που τρώγεται είναι τα νεαρά βλαστάρια. Το χρώμα τους ποικίλει από υπόλευκα, σε διάφορες αποχρώσεις του πράσινου, έως σκούρο πράσινο σχεδόν μαύρο.

Μάζεμα χόρτων

Πώς μαζεύουμε άγρια χόρτα και μάλιστα αυτά που πολλαπλασιάζονται και με ριζώματα;

Τσουκνίδες

Τσουκνίδες

+ Διαλέγουμε το μέρος που θα μαζέψουμε άγρια χόρτα ώστε να μην είναι κοντά σε δρόμους, σε καλλιεργημένα χωράφια, σε βιομηχανικές περιοχές κ.λ.π.

+ Γενικά προτιμούμε μέρη με λίγο έως πολύ υψόμετρο και με έδαφος σχετικά πετρώδες (είναι πιο νόστιμα)

+ Καλύτερη ώρα είναι μετά από βροχή, όπου τα χόρτα είναι πιο τρυφερά και επίσης προτιμούμε απόγευμα, ώστε να προλάβετε να πάρετε και τα θρεπτικά τους στοιχεία που παρήγαγαν εκείνη τη μέρα, πριν αποθηκευτούν στις ρίζες τού φυτού

+ Αν είναι μετά τη συλλογή τους να τα μεταφέρουμε γρήγορα σπίτι, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και μια καθαρή πλαστική σακούλα, αλλιώς προτιμούμε μια βαμβακερή (για να μην «ανάψουν» τα χόρτα)

+ Τα χόρτα δεν τα ξεριζώνουμε ποτέ, έχουμε μαζί μας ένα κοφτερό μαχαίρι

+ Αφού βρούμε ένα ωραίο και υγιές χόρτο, πλησιάζουμε με το μαχαίρι υπό γωνία και το μπήγουμε κάτω από τη κέντρο του χόρτου που είναι η κεντρική του ρίζα

Μαχαίρι για κόψιμο χόρτων

Μαχαίρι για κόψιμο χόρτων

+ Το φέρνουμε ακόμη περισσότερο παράλληλα με το έδαφος και κόβουμε οριζόντια ακριβώς κάτω από την επιφάνεια του εδάφους οριζόντια τη ρίζα του και αμέσως μετά ανασηκώνουμε με το μαχαίρι το κομμένο χόρτο, το γυρίζουμε ανάποδα και το αφήνουμε να πέσει στο έδαφος

+ Κάνουμε μια πρώτη καθαριότητα στο χόρτο, διώχνοντας τα διάφορα ξένα χορταράκια ή σώματα που βγήκαν μαζί με το χόρτο καθώς και τα χώματα, με το χέρι τινάζοντας το ελαφρά

+ Μετά κόβουμε ένα μέρος τής ρίζας και καθαρίζουμε όλα τα κίτρινα φύλλα από το χόρτο. Αυτό που θα μείνει είναι έτοιμο να πλυθεί καλά και να πέσει στο βρασμένο νερό μιας κατσαρόλας με πολύ νερό

+ Ποτέ δεν μαζεύουμε ένα χόρτο αν δεν είμαστε σίγουροι ότι τρώγεται. Αν έχουμε και την παραμικρή αμφιβολία το αφήνουμε

Στη φύση υπάρχουν παρά πολλά χόρτα που είναι επικίνδυνα και δηλητηριώδη

Επειδή τα χόρτα ενός είδους εμφανίζονται συνήθως κατά αποικίες ποτέ δεν τα κόβουμε όλα (δεν τα εξολοθρεύουμε δηλ.). Αφήνουμε κάποια και πάμε παρακάτω να βρούμε άλλα

Δεν μαζεύουμε περισσότερα από όσα χρειαζόμαστε 

Πηγή: laspistasteria.wordpress.com/