Στη Λαμπριάδειο Σχολή στα Άνω Πεδινά Ζαγορίου πραγματοποιείται η 7η Γιορτή Μανιταρόφιλων Ηπείρου μεταξύ 5-6 Ιουνίου 2015. Η γιορτή περιλαμβάνει εκδρομές για περισυλλογή διαφόρων άγριων μανιταριών και τρούφας και σκυλιά και επεξήγηση αυτών, έκθεση μανιταριών και σεμινάρια μανιταριών από Ιταλούς, Βούλγαρους και Έλληνες μυκητολόγους

7η Ηπειρώτικη Γιορτή Μανιταριού στα Άνω Πεδινά

Στη Λαμπριάδειο Σχολή στα Άνω Πεδινά Ζαγορίου πραγματοποιείται η 7η Γιορτή Μανιταρόφιλων Ηπείρου μεταξύ 5-6 Ιουνίου 2015. Η γιορτή περιλαμβάνει εκδρομές για περισυλλογή διαφόρων άγριων μανιταριών και τρούφας και σκυλιά και επεξήγηση αυτών, έκθεση μανιταριών και σεμινάρια μανιταριών από Ιταλούς, Βούλγαρους και Έλληνες μυκητολόγους. Θα υπάρχει μουσική από λαϊκό μουσικό συγκρότημα, τους "ΜΟΥΚΛΙΟΜΟΣ" με jazz και δημοτική μουσική και τους "ΜΑΝΙΤΑΡΟΚ" από τα Γρεβενά.5-6 ΙΟΥΝΙΟΥ 2015

Λαμπριάδειος Σχολή στα Άνω Πεδινά

ΕΙΣΟΔΟΣ 2€

Στη Λαμπριάδειο Σχολή στα Άνω Πεδινά Ζαγορίου πραγματοποιείται η 7η Γιορτή Μανιταρόφιλων Ηπείρου μεταξύ 5-6 Ιουνίου 2015. Η γιορτή περιλαμβάνει εκδρομές για περισυλλογή διαφόρων άγριων μανιταριών και τρούφας με σκυλιά και επεξήγηση αυτών, έκθεση μανιταριών και σεμινάρια μανιταριών από Ιταλούς, Βούλγαρους και Έλληνες μυκητολόγους. Θα υπάρχει μουσική από λαϊκό μουσικό συγκρότημα, τους “ΜΟΥΚΛΙΟΜΟΣ” με jazz και δημοτική μουσική και τους “ΜΑΝΙΤΑΡΟΚ” από τα Γρεβενά.

 

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 5/6/2015

20:00: Υποδοχή επισκεπτών, Μανιταροκουβέντα, Διασκέδαση με λαϊκό μουσικό σχήμα

ΣΑΒΒΑΤΟ 6/6/2015

09:30: Συγκέντρωση στην είσοδο της Λαμπριαδείου Σχολής, καθορισμός ομάδων μανιταροεξόρμησης και υπεύθυνων αρχηγών τους
10:00: Αναχώρηση ομάδων για ανεύρεση και συλλογή μανιταριών της ευρύτερης περιοχής
13:30: Επιστροφή, αναγνώριση & καταγραφή των συλλεχθέντων μανιταριών, έκθεσή τους στο Περίπτερο τού Συλλόγου
14:30-17:00: Ελεύθερος χρόνος για ξεκούραση
17:30 -19:30: Παιδικό Εικαστικό Μανιταρο-εργαστήρι στον προαύλιο χώρο τής Λαμπριαδείου Σχολής
18:00: Χαιρετισμός από τον Δήμαρχο Ζαγορίου. Χαιρετισμός από τον Πρόεδρο του Συλλόγου Μανιταρόφιλων Ηπείρου
18:15 -21:15: ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ
Genus Helvella in Europe (Carlo Aniello/Monica Slavova)
The new rearrangements in the old Boletus (Boris Azyov)
H Τρούφα ως ευκαιρία για την περιφέρεια (Βασίλης Μυλωνάς)
Μανιταρογνωσία – Μανιταροφιλία στην Ελλάδα (Γεώργιος Κωνσταντινίδης )
21:30: Δωρεάν προσφορά μανιταρόσουπας
Μουσική εκδήλωση σε στεγασμένο χώρο με τα γνωστά συγκροτήματα ΜANITAROCK (έντεχνο Ελληνικό τραγούδι) και ΜΟΥΚΛΙΟΜΟΣ (jazz & δημοτική μουσική), διασκέδαση, χορός

ΚΥΡΙΑΚΗ 7/6/2015

Λήξη γιορτής, αποχαιρετισμός, αναχώρηση επισκεπτών

Τρούφα tuber uncinatum Ζαγοροχώρια

Φθινοπωρινές & χειμωνιάτικες τρούφες

Μία βόλτα στα δάση τού Κεντρικού Ζαγορίου παρέα με τα έμπειρα τρουφόσκυλα Ίρμα, Άρη και Σίσσυ αλλά και τους “γονείς” τους Κατερίνα και Χρήστο σε κυνήγι άγριων μαύρων και λευκών τρουφών.

Τέσσερις ώρες αργότερα και μετά από αρκετό περπάτημα στη μαγευτική φύση τού πολύχρωμου φθινοπωρινού Ζαγορίου οι προσπάθειες απέδωσαν: tuber brumale, tuber uncinatum, tuber borchii… με άμεσο προορισμό την κουζίνα και κατόπιν το πιάτο!!!

Τί έγραψε ο Μιχαήλ Ψελλός* πριν από 1.000 περίπου χρόνια για το “ὕδνον” ή όπως ονομάζεται σήμερα τρούφα:

«… το ύδνον είναι ατελές γέννημα της γης, είναι ας πούμε αμβλωθρίδιον (έκτρωμα). Διότι η μητέρα του δεν το γεννά ούτε το φέρνει στο φως με ωδίνες, αλλά αυτοί που το αναζητούν, όταν βλέπουν εξογκωμένη την κοιλιά της γης, τη διασπαράσσουν και βγάζουν το κυοφορούμενο, γι’ αυτό είναι άμορφο στην όψη και άσχημο. Η δε μητέρα-γη, για να το παρηγορήσει για την ασχήμια του, ενέβαλε σ’ αυτό απερίγραπτη (ηδονή) νοστιμιά»

*  Βυζαντινός λόγιος, ιστορικός, φιλόσοφος και πολιτικός και διπλωμάτης με επιβλητικό διδακτικό και συγγραφικό έργο σε όλους τους κλάδους των γραμμάτων και των επιστημών. Είχε σημαντική προσφορά στο χώρο της γενικής και ανώτερης παιδείας, στην οργάνωση και ανάπτυξη της οποίας στον 11 αιώνα η συμβολή του υπήρξε καίρια. Δίδαξε στο Πανδιδακτήριο, δηλαδή το πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης, στο οποίο είχε αποκτήσει τη θέση του ύπατου των φιλοσόφων (δηλαδή πρύτανη, με τους σημερινούς όρους). Γνωστότερο έργο του είναι η ‘Χρονογραφία, εξιστόρηση των γεγονότων της περιόδου 976-1078. Το πραγματικό του όνομα ήταν Κωνσταντίνος Ψελλός, ενώ το Μιχαήλ ήταν το μοναστικό του όνομα, μια και έζησε για λίγο καιρό σε ένα μοναστήρι, το οποίο και εγκατέλειψε και γύρισε στην πρωτεύουσα, όπου επανακατέλαβε τη σημαντική θέση που κατείχε στην Αυλή.

Φθινοπωρινά άνθη Colchicum Bivonae στα Ζαγοροχώρια

Εικόνες τού Φθινοπώρου στα Ζαγόρια

Κανθαρέλλες στα Ζαγόρια

Ανοιξιάτικα μανιτάρια

Μερικές φωτογραφίες από μύκητες (μανιτάρια) τραβηγμένες τον Ιούνιο τού 2013 κατά τη διάρκεια μιας βόλτας σε δάσος στο Κεντρικό Ζαγόρι, κοντά στο Κουκούλι, τους Κήπους και το Δίλοφο.

Κάποια από αυτά γνωστά (κανθαρέλλες, ραμάρια), κάποια άγνωστα, άλλα με μαγευτικά χρώματα, σχήματα, μυρωδιές αλλά και γεύσεις…

Μανιτάρια τής περιοχής

Κανθαρέλλα – Cantharellus cibarius
Λαϊκές ονομασίες: Κανθαρέλλα, Κιτρινούσκα (Γρεβενά), (Γ)καΐτσα (Ιωάννινα), Γαλέτα (Φλώρινα), νερατζάκι

Κανθαρέλλες

Κανθαρέλλες

Καρποφορεί σε δάση πλατύφυλλων (οξιά, καστανιά, δρυς, σημύδα, φλαμουριά) και κωνοφόρων (έλατο, ερυθρελάτη, πεύκο). Εμφανίζεται από τις 15 Μαΐου στην Ήπειρο και τον Ιούνιο στην Καστοριά για χρονικό διάστημα ενός μηνός ή παραπάνω ανάλογα με τις βροχές και τις θερμοκρασίες. Το Φθινόπωρο ξεκινά από τα τέλη Οκτωβρίου έως τις αρχές Νοεμβρίου. Ξεκινάει με κυρτό καπέλο που στη συνέχεια γίνεται χωνιόμορφο με μεγάλες πτυχώσεις στην περίμετρο. Αν δεν έρθει σε επαφή με το φώς παραμένει ωχρό ειδάλλως, αποκτά κιτρινωπό χρώμα. Η γεύση του είναι πικάντικη ενώ η οσμή του θυμίζει βερίκοκο. Τα ελάσματά του είναι φλεβόμορφα, διχαλωτά και αποτελούν ένα σώμα με την σάρκα γι’ αυτό αποκαλούνται ψευδοελάσματα.

Μακρολεπιώτα – Macrolepiota procera
Λαϊκές ονομασίες: Ζαρκαδίσιο, Κωνσταντάς (Όλυμπος), Αλεκάτη, Ρόκα, Μακρολεπιώτα η ψηλή

Macrolepiota procera :: Λαϊκές ονομασίες: Ζαρκαδίσιο, Κωνσταντάς (Όλυμπος), Αλεκάτη, Ρόκα

Μακρολεπιώτες

Το πιο γνωστό μανιτάρι στην Ελλάδα με διαφορετικά ονόματα ανά περιοχή. Καρποφορεί από Μάιο μέχρι Νοέμβριο, αλλά το φθινόπωρο είναι πιο συχνό, σε δάση, βοσκοτόπια και θαμνότοπους.
Αυγόμορφο αρχικά, θυμίζει μικρόφωνο αργότερα, ενώ έπειτα το καπέλο του παίρνει καμπανόμορφο σχήμα, επίπεδο και τελικά κοίλο. Το καπέλο είναι λευκό, έχει πλατιά γκριζοκαφετιά θηλή στο κέντρο και ομοιόχρωμα λέπια, πυκνότερα προς το κέντρο απ’ ότι προς την περίμετρο. Η περίμετρος είναι οδοντωτή και πολλές φορές ενωμένη με τον πάνω δακτύλιο τού διπλού κινητού λευκού δακτυλιδιού που βρίσκεται στον μίσχο. Ο μίσχος είναι τραχύς, κούφιος και σκληρός κατά την ωρίμανση. Λευκός στις άκρες με τεθλασμένες καφεκοκκινωπές ζώνες (τιγρέ) στη μέση. Σπάει όπως σπάει το ξύλο και κάνει έντονο “κρακ”. Τα ελάσματα είναι λευκά και πυκνά που αργότερα παίρνουν κρέμ αποχρωση. Η σάρκα είναι λευκή με βαριά μυρωδιά και γεύση φουντουκιού.

Αλεποπορδή – Lycoperdon
Λαϊκές ονομασίες: Αλεποπορδή, Λαγομάνα, Λαόρχι

Επιστημονική Ονομασία: Lycoperdon

Αλεποπορδή

Πρόκειται για ένα γένος γαστερομυκήτων βασιδιομυκήτων της τάξης των λυκοπερδωδών. Τα μανιτάρια αυτά αναπτύσσονται σαπροφυτικά στο έδαφος ή σε σάπιο ξύλο και σχηματίζουν σφαιρικά ή αχλαδόμορφα βασιδιοκάρπια (μανιτάρια), τα οποία μοιάζουν με φούσκες. Το εσωτερικό γόνιμο τμήμα τού βασιδιοκαρπίου, δηλαδή ο σποριογόνος ιστός, ονομάζεται θρόμβος και περιβάλλεται εξωτερικά από ένα λευκωπό ή ωχρώδες περίβλημα, το περίδιο, αποτελούμενο από δύο στρώματα, το εξωπερίδιο και το ενδοπερίδιο. Κατά την ωρίμανση, ο θρόμβος μεταβάλλεται σε μια πρασινοκίτρινη σκόνη που σχηματίζεται από τα ελευθερωμένα σπόρια τα οποία εξέρχονται με τη μορφή σύννεφου από ένα κεντρικό άνοιγμα, που σχηματίζεται στην κορυφή του περιδίου.

Τα λυκόπερδα συναντώνται σε λιβάδια, καλλιεργημένους αγρούς και δάση, κατά τη διάρκεια τού καλοκαιριού και τού φθινοπώρου.
 Τα περισσότερα είδη τού γένους αυτού τρώγονται πριν ωριμάσουν, όσο η σάρκα τού μανιταριού είναι ακόμα λευκή και στερεή. Από τα πιο κοινά είδη λυκοπέρδων τα οποία συναντώνται στην Ελλάδα είναι τα: Lycoperdon perlatum, που φτάνει σε διάμετρο τα 6 εκ. και φύεται κυρίως σε δάση κωνοφόρων, και Lycoperdon pyriforme, που αναπτύσσεται σε μεγάλους αριθμούς πάνω σε νεκρό ξύλο.

Γυρομίτρα η εδώδιμη – Gyromitra esculenta

Γυρομίτρα η εδώδιμη

Γυρομίτρα η εδώδιμη

Ασκομύκητας που θυμίζει εγκέφαλο, το ακανόνιστο σχήμα καπάκι μπορεί να είναι μέχρι και 10 εκατοστά υψηλό και 15 εκατοστά. Αρχικά δέρμα λείο, γίνεται σταδιακά όλο και πιο τσαλακωμένο καθώς μεγαλώνει. Το χρώμα τού καλύμματος μπορεί να έχει διάφορες αποχρώσεις τού κοκκινωπού, καστανού, μωβ, σκούρου ή μερικές φορές χρυσο-καφέ. Το κοτσάνι είναι 3-6 εκατοστά ψηλό και 2-3 εκατοστά παχύ . Η Gyromitra esculenta έχει ένα συμπαγές κοτσάνι, σε αντίθεση με της Morchella που είναι κούφιο. Η μυρωδιά μπορεί να είναι ευχάριστη και φρουτώδης.

Αναπτύσσεται σε αμμώδη εδάφη, σε δάση κωνοφόρων και περιστασιακά σε δάση φυλλοβόλων. Φύεται συνήθως από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούλιο, νωρίτερα από ό,τι τα άλλα είδη, και μερικές φορές και με το λιώσιμο τού χιονιού.

ΠΗΓΗ: http://www.alekati.gr/